Aydın’ın Karacasu ilçesinde çömlek ustası Ahmet Altınçöp, babasından kalma 50 metrekarelik iş yerinde ilerleyen yaşına karşın mesleğini sürdürüyor.
Cuma Mahallesi’nde yaşayan 2 çocuk babası 71 yaşındaki Ahmet Altınçöp, yarım asrını verdiği mesleğine olan tutkusuyla dikkati çekiyor.
Çocuk yaşlarda babasına ilişkin atölyede çalışmaya başlayan Altınçöp, babasının vefatının akabinde tıpkı iş yerinde mesleğini sürdürdü.
Yaklaşık bir asırdır ayakta duran atölyedeki çömlek makinesinin sesini susturmayan yaşlı adam, hayat verdiği kilden sürahi, bardak, kül tablası ve tabak üzere ikramlık eşyalar yapıyor.
Altınçöp, makinede biçim verdiği eşyaları kuruması için tek pencereli dükkanından sızan güneş ışığının altına bırakıyor.
Kendi tabiriyle “çamura aşık olan” Altınçöp, Kovid-19 salgınına karşın her gün atölyesine gelip kile hal vermeye devam ediyor.
İlerleyen yaşına karşın tek başına çalışan Altınçöp, yetiştirecek bir çırağının olmamasının kederini yaşıyor.
Ahmet Altınçöp, AA muhabirine, günde 8 saatini harcadığı işini Allah ömür verdikçe sürdüreceğini söyledi.
Altınçöp, bir işin sevmeden uzun müddet yapılamacağını söz ederek, “İşimi sevmesem 50 yıldır yapıyor olmam, 71 yaşında hangi emekli çalışıyor. Bu ocağa girmedim mi kendimi huzursuz hissediyorum. Yılın 365 günü girmem lazım. Bir gün çamuru ellemediğinde sonraki gün çalışmak sıkıntı gelir. Öteki çıkar yolu yok bu işin.” dedi.
Vakit içerisinde müşteri ağının genişlediğini aktaran Altınçöp, yaşının ilerlemesinden ötürü siparişlere yetişmekte zahmet çektiğini, günde 50 ikramlık eşya fakat ürettiğini söyledi.
“Önce bir insan dürüst olacak”
Çömlekçiliğin güç kuvvet isteyen bir iş olduğuna dikkati çeken Altınçöp, bu meslekte “tamam oldum” denmesi için bir kişinin en az 5 yıl çalışması gerektiğini lisana getirdi.
Çömlekçilikte eski ustaların yetişmediğinden yakınan Altınçöp kelamlarını şöyle tamaladı: “Bizim vaktimizde burada ustalar vardı ki yani herkes elinden geldiği kadar yardımcı olurdu. Artık o denli bir vakit yok, yani eline çamuru alan usta sayılıyor. Usta kimmiş çırak kimmiş, kimsenin değeri yok. Herkes bildiğinden şaşmıyor. İnsan benliğini unuttu mu her şey oluyor. Bundan 25 sene 50 sene evvelki ustalar olmuş olsaydı şu andaki çömlek ustalarının birçoklarını elerdi.”
